O teu frío

O frío.

Ese frío da noite enchoupoume,
e non sinto no meu corpo máis nada
que o frío e a dor aguda,
esa dor que nace do teu frío,
do teu frío que me envolve o peito blanco.

Meu peito que non soa, que non se move,
coiraza de metal frío.
As túas frías mans,
longos dedos, agullas de xeo
clavándose na miña pel fría, matándome.

Os teus ollos fríos, mirada de vidro
que non di máis que frías mentiras,
verdades que doen, xerros de auga, fríos.

Días sen número, números sen sentido,
fríos números que nada din, fríos.

Pensándoo friamente...
Pénsao e darasme a fría razón que te enche.
Razóns hai que frío dan ó corazón morto,
xeado de frío espiritual.

E agora que o frío invadeu todo
déixame morrer, doce repouso, frío eterno,
ata que o meu corpo sexa xeo entre neve.

Neve fría o teu corpo blanco,
xeo cálido os meus osos negros.

7 de nadal de 1986

Fotografía "Hielo negro" de Bernhard Edmaier para Geo